Methode
In de verschillende zoekmachines is gezocht naar studies over CI, perifere vaataandoeningen, en thuisoefeningen. In totaal werden vier onderzoeken geïncludeerd met een populatie variërend van 142 tot 194 mensen tussen de 60 en 75 jaar.
Resultaten
Drie van de vier studies gebruikten alleen lopen als interventie, met specifieke instructies. Ze werden gestimuleerd om te lopen tot de pijn opkwam, minstens 3 keer per week gedurende 45-50 minuten per sessie. Eén studie gebruikte naast de loopoefeningen ook cognitieve gedragstherapie met groepsdiscussies. De duur van de studies was tussen de 12 weken en 12 maanden.
Primaire uitkomstmaten van de studies waren de tijd tot de start van de klachten of veranderingen in loopafstand. Deze metingen werden gedaan bij baseline en bij follow-up en getest door middel van een loopband. Loopgedrag en therapietrouw werden gemeten met activiteiten monitors of een logboek. Secundaire uitkomstmaten waren kwaliteit van leven en beperkingen bij het lopen. Deze metingen werden gedaan door middel van de vasculaire kwaliteit van leven vragenlijst, die zich richt op mobiliteit, zelfzorg, dagelijkse activiteiten, pijn en angst en/of depressie.
De resultaten lieten zien dat er in de groepen die loopoefeningen kregen een verbetering was te zien in de loopcapaciteit en kwaliteit van leven. Eén studie rapporteerde dat de therapietrouw aan het huiswerkprogramma even groot was als de therapietrouw bij gesuperviseerde oefentherapie (meer dan 80%). Beide oefenprogramma’s in dit onderzoek verbeterde de start van de klachten en de langste wandeltijd, maar patiënten in de huiswerkgroep liepen langer per sessie dan de mensen in de gesuperviseerde groepen.
Opmerkingen samenvatter
De resultaten van dit review laten zien dat een huiswerkprogramma effectief is in het verbeteren van loopcapaciteit, kwaliteit van leven en therapietrouw bij mensen met perifeer vaatlijden. Hierbij moet wel worden opgemerkt dat bij de meeste studies gebruik is gemaakt van een loopband, terwijl uit onderzoeken blijkt dat dit niet altijd een sterke overeenkomst vertoont met het buiten lopen, zoals wel werd voorgeschreven in de thuisoefeningen. De 6-minuten-wandel test was wellicht een betere optie geweest om te gebruiken. Een nadelig punt van de thuisoefeningen is dat de deelnemers relatief vaak negatieve bijeffecten rapporteerden als pijn op de borst en kortademigheid. Al met al lijkt een thuisprogramma even goede resultaten te geven als een gesuperviseerd programma, maar waar mogelijk gaat de voorkeur uit naar een programma onder supervisie van bijvoorbeeld van een fysiotherapeut, zodat mensen eventuele negatieve bijeffecten direct kunnen rapporteren.
Bron: Lindo F.A. (2015). Exercise therapy for claudication: Should home-based exercise therapy be prescribed in clinical practice? J Vasc Nurs. Dec;33(4):143-9.
- Het effect van springoefeningen op spierkracht bij oudere volwassenen: een korte samenvatting van een meta-analyse.
- Onderzoek naar de effectiviteit van triggerpoint therapie op frequentie, intensiteit en de duur van primaire hoofdpijnklachten.
- Het effect van diverse vormen van oefentherapie bij de ziekte van Bechterew
